LA PLAGNE 1800   
Hadden die anderen hun skikleding al aan op de heenreis in de nachtbus of zo? Voor we het goed en wel beseften, stormde de hele groep kort na het aankomstontbijt vol enthousiasme met hun ski’s de piste op. Wij, twee nieuwkomers, moesten eerst nog even bijkomen van de reis. Toen de mist in ons hoofd en in de bergen was opgetrokken, gaven ook wij toe aan onze skikriebels.  

Pico, maar ook bello

Een appje kwam binnen van ‘kleine’ Bert (een kop kleiner dan ‘grote’ Bert): “Voor de vroege vogels om 8.00 uur ontbijten en voor de iets minder vroege vogels om 8.15 uur.” Oké dus …, deze week voor de verandering ‘s morgens vroeg uit de veren. Gelukkig hadden we heerlijke bedden en trouwens over de hele kamer waren we blij verrast. We hadden ons ingesteld op Spartaanse toestanden als we thuis de hotelrecensies mochten geloven en sommigen uit de groep. Maar niks daarvan. Ja klein, maar ook heel fijn en vanuit bed zicht op besneeuwde bergtoppen tegen een strakblauwe hemel! Tel daar de ideale ligging van hotel Rhododendron bij op – een kleine 50 meter van de skilift – en wij direct verkocht. Wàt een pi-co-bel-lo verblijf voor zó weinig geld!

Follow the leaders

“Moeten we eerst nog voorskiën?” Twee paar ogen keken Bert een tikkeltje onzeker aan.

Zoeken naar je positie in de groep. Hoe snel skiën ze? En hopelijk toch niet met alle 17 tegelijk?
Er vormden zich al snel drie groepen. Wij sloten ons aan bij de grootste, een gemengd elftal dat als een oranjegehelmd lint over de pistes jakkerde. Hup, in de skisporen van Richard, die ons feilloos door het uitgestrekte skigebied van La Plagne en Les Arcs wist te navigeren. Dikke pluim voor hem, maar zeker ook voor Bert, die waakte over zijn kudde door zich op te werpen als supersnelle en te hulp schietende bezemwagen. Samen uit, samen thuis!

Geef ze Brood …

Hoe heerlijk is het toch om je een week lang verzorgd te weten, geen boodschappen te hoeven doen, geen geroer in potten en pannen in de keuken. ’s Morgens je slaperige hoofd rustig wakker laten worden tijdens een uitgebreid ontbijt. En dat ’s avonds je bord eten voor je neus wordt gezet en je uitgehongerd kunt aanvallen.

Ook de culinaire fijnproevers onder ons kwamen aan hun trekken. Vooraf al likkebaardend werd er meermaals voor een Italiaanse lunch naar Luigi in Les Arcs 1950 geskied. Leuk om een keertje mee te maken, al zijn wij ook niet vies van gezellig picknicken in de sneeuw met meegebrachte boterhammen. Trouwens, voor een glas wijn moet je niet bij Luigi zijn: 16 euro voor één glas, dat deed eerlijk gezegd wel pijn …

De lunch-uitsmijter van de week was de BBQ op het terras van een pisterestaurant. Alhoewel barbecue? Geen rook of vuur gezien. En ook geen grill vol pruttelende worstjes. Wèl een stapel smakelijke broodjes met gebakken worstjes, elk keurig verpakt in een papieren snackzakje. Toch viel deze simpele lunch bij ons erg in de smaak. Vooral ook omdat we nu eens met de voltallige groep van 17 man waren.

… en Spelen

Aan het einde van de dag passeerden we bijna altijd La Bergerie. Een drukbezocht terras waar de DJ zich ervan verzekerde dat zijn dreunende beat minstens 5 bergen verderop ook te horen was. Enkele schaars geklede ´kippetjes´ – in niets verhullende rode verenpracht – wisten met een wulpse choreografie niet alleen een massa joelende jongelui, maar ook enkele van ‘onze mannen’ het hoofd op hol te brengen. Anderen, wij ook, vermaakten zich op het zonnige terras en in de bar van het hotel, waar we ons de ‘1664’-witbiertjes goed lieten smaken. Zo was er voor elk wat wil(d)s!
Skiën, lekker buiten spelen, vulde het dagprogramma. In de avonduren bleken liefhebbers van bordspelletjes ook aan elkaar gewaagd. Tijdens het onvolprezen Keezenspel (ja, rare naam) wisten de spelers elkaar behoorlijk dwars te zitten. Bijzonder nieuwsfeitje: Keezmaster Cor-Jan heeft deze vakantie voor het eerst niet elk potje gewonnen ….

Voor de laatste avond hadden Ibren en Simone voor ons een bloedstollende Pub quiz in elkaar gezet, die zij als volleerde quizmasters presenteerden. Vier teams streden fel om de eeuwige roem en het team ‘The Fab Four’ behaalde – volgens hun zeggen – een klinkende overwinning.

Aan al het goede komt een eind

Het zit er helaas weer op. Weer thuis in Nederland lezen we de berichtjes in de groepsapp nog eens terug en zijn het met de anderen eens:
“Het was een perfect georganiseerde La Plagne skiweek met volop zon, verse sneeuw, skifun, gezelligheid, pistepraatjes & skiliftbabbels èn mooie gesprekken.”

Bert en Frans, dank voor het organiseren!

Claudia & Anne