Mijn zesde reis met de Ski Holland Groep, dit jaar in maart in plaats van januari. Als er nog maar sneeuw ligt, denk ik vooraf een beetje bezorgd. Nou, na een Siberisch koude week voor ons vertrek geen enkel probleem!

Na een paar heerlijk zonnige dagen hebben we dinsdag sneeuw en mist. Even omschakelen, dat wel. Woensdag sta ik op, kijk uit het raam en: weer sneeuw. Tijdens het ontbijt biedt Frans, onze flexibele organisator – onmogelijk bestaat gewoon niet voor hem –  een alternatief. Onze buschauffeur Ricardo, een fantastische, altijd behulpzame, multi-inzetbare geweldenaar –  ‘Ricardo regelt ’t naadloos’ – gaat met de liefhebbers een dagje naar Feldkirch. Ik twijfel, echt leuk, dat wel. Maar… waarvoor ben ik hier eigenlijk?? Oké, skiën dus!

We gaan vandaag naar Golm, een klein dorpje met een klein skigebied, precies goed voor deze dag. Onze groep is vandaag ook klein, zes diehards. Ricardo brengt ons weg met de bus. We nemen de lift naar het skigebied, het sneeuwt behoorlijk. Uitstappen, waar? Geen idee, we hebben geen zicht.

Met Dorly, onze gids van vandaag, gaan we de uitdaging aan. We staan wat te aarzelen, lijken wel beginners. Zoals altijd is zij lief, geduldig, vrolijk en gezellig: ‘Kein Stress, wir haben alle Zeit, wir fahren langsam, bleibt bei einander.’ Oké we doen het, hier en daar gaat er iemand onderuit, we roepen: ‘Stop!’ en Dorly raapt hem op. En… het gáát en… het went en… het wordt eigenlijk gewoon leuk! 🙂

Onderweg zien we een hutje. Koffie? Ja, koffie! Een enig tentje, we drinken koffie met hausgemachte Torte, mmm… dat hebben we verdiend! Daarna skiën we wat lager tussen de bomen en hebben we beter zicht. De sneeuw is echt goed en als we aan het eind van de middag helemaal naar het dal afdalen zijn we allemaal blij dat we zijn meegegaan. Het was super, nooit gedacht. Golm, ik heb er eigenlijk niets van gezien, maar dankzij Dorly was Golm top!

Volgend jaar weer in januari, naar Madonna di Campiglio.

Noi veniamo!

Elly Peijs-Stoppelman